تنوع و خلاقیت در طراحی

پیشگام بودن، خلاقیت، انرژی بسیار و حس کنجکاوی، چیزهایی است که می­تواند معرف بنیان گذار موسسه "کوئینز و میلان" ، "آرن کوئینز" در چند کلمه باشد. او متولد سال 1971 و اهل کشور بلژیک است. انرژی زاید الوصف او را می­توان با کارهایی که انجام می­دهد به راحتی درک نمود، طراحی­ها و ساخته­هایش در مقیاس خرد و کلان، همه ساله در نمایشگاه ها در معرض دید عموم قرار می­گیرد، از طراحی فضاهای شهری، ماشین، مبلمان، کارهای انتزاعی گرفته تا کفش و ... . اگر کمی به عقب بازگردیم با جوانی روبرو خواهیم شد که تحصیلاتی کافی ندارد، زندگیش را در خیابان­ها سپری می­کند و جزو دسته اوباش موتور سوارهاست، تمام انرژی او صرف نقاشی­های خیابانی با اسپری بر روی دیوار، تونل­ها و ترن­ها می­شود و این نهایت خلاقیت اوست. ولی امروز با انسانی موفق مواجهیم که شاید ریشه خلاقیتش در همان عصیان­گری­های دوران قبل نهفته است، او مسیر زندگی خود را با پشتکار و غرور جلایی دوباره بخشید تا بتواند بر تمام موانعی که در مسیرش بوجود می­آید، فائق گردد. او هرگز روحیه جنگجویی خود را از دست نداده است اما آن را به مثابه قدرتی برای انجام رساندن اهداف استفاده می­کند. به گفته او یک پروژه زمانی لذت بخش است که کسی به من بگوید: " تو نمی­توانی انجام بدهی!".
شرکت "کوئینز و میلان" در بلژیک، آمریکا و هلند مشغول فعالیت است و در ضمن تمامی محصولات خود را از طریق اینترنت به فروش گذاشته است. اولین بار "کوئینز"، در سال 1999 در نمایشگاه شرکت نمود و صندلی های رنگین Primary Poufرا ارائه کرد، ساخته­هایی که تا به امروز نیز فروش چشمگیری در حدود 15000 عدد داشته است، وی در همان سال توانست پایه­های دنیای طراحی را به زیر سوال ببرد و دگرگون کند. "کوئینز" برای طراحی لیبل و اتیکت خود و همچنین مطرح شدن، مبلمانی برای کمپانی "موروسو" که آنها نیز طراح هستند، ساخت. اکنون نیز "کوئینز و میلان" و "موروسو" ارتباط کاری نزدیکی با هم دارند. "کوئینز" درباره موسسه­اش چنین می­گوید: "کوئینز و میلان" چیزی فراتر از یک شرکت طراحی است، آنجا مانند سکوئی است برای سایر طراحان، من هم­افزایی انرژی سحرآمیزی را در اینجا یافته­ام. آنها از تمام ایده­های طراحان و معماران حمایت می­کنند. در نمایشگاهی که امسال در میلان به نام "کریستال پالاس اسواروسکی" برپا شد، کوئینز به همراه گروه معماری "فیوچر سیستم" و "دیلر، اسکافیدیو و رنفرو"، ساختار زیبایی به نام " ناجی آرزو یا Dream saver " را ارائه داد، این طرح بصورت تونلی 12 متری بود که 3 متر ارتفاع داشت و در آن از زنجیره­های پیوسته کریستال، استفاده شده بود. ذهنیتی که "کوئینز" برای این کار داشت شامل تجاربی بود که از نگاه کردن به کریستال از خارج بدست می­آمد و در ضمن انعکاساتی که در درون کریستال شکل می­گرفت. فرضیه او در استفاده از این حس، جذب و آزاد سازی انرژی و رویاهای مردم بود. سازه کار شامل قابهای چوبی و فلزی بود که با 8 لایه فایبرگلاس و در نهایت با یک لایه فلز جلا دار پوشیده شده بود و 6 منبع نوری در فاصله 5.5 کیلومتری از ساختار تعبیه گشته بود.