فلسفه عصر نوزائی

فلسفه دوره رنسانس دوره‌ای از تاریخ فلسفه اروپا است در سده‌های ۱۵ و ۱۶ م. بین قرون وسطى و عصرخرد. اصول مشخصه فلسفه دوره رنسانس بازگشت به فلسفه كلاسیك یونان باستان و مرجع صلاحیتدار ان افلاطون در مقابل فلسفه ارسطو است، كه به فلسفه قرون وسطی غلبه داشت.
در دوره رنسانس روشهای علمی تازه نخستین گام اساسی بشر بسوی كشف یك دنیای تازه بود و راه را برای انقلاب علمی و فنی و اختراعات تازه و دگرگون ساز گشود.
دوران نوزایی در حقیقت دوران آزادی انسان از قید و بند طبیعت و نیز جهل خود خواسته انسان بود. طبیعت دیگر چیزی نبود كه ماورا انسان قرار گرفته باشد و انسان تنها چیزهایی درباره اش می‌داند، بلكه طبیعت به موضوع كار، تجربه و كاربرد انسان تبدیل شد.