حامیان اصیل طبیعت

در جوامع شرقی طبیعت جایگاه خاصی در باورهای مردم دارد. مذاهب مختلف نسبت به طبیعت حیوانات وزمین نگاهی متفاوت دارند یکی از مهم ترین این مذاهب هندوییسم است اصل قداست حیات به وضوح با مذاهب هندو عجین است از آن جمله عبارت اند از:

مذهب بیشنوها
جامعه ای کوچک در راجستان هنداند که مذهبشان بر حفاظت از محیط زیست تاکید دارد به اعتقاد آنها قطع درخت یا کشتن حیوانات توهین به مقدسات است.این مذهب توسط گورومها راج جا مباجی متولد سال 1450میلادی بنیان نهاده شد.او در کودکی شاهد بود که مردم در طول خشکسالی برای تغذیه حیوانات درختان را قطع می کنند ولی زمانی که خشکسالی ادامه یافت دیگر چیزی برای تغذیه حیوانات باقی نمانده بود ودر نتیجه همه تلف شدند.او به این فکر افتاد که اگر از درختان حمایت شود حیات حیوانی پایدار می ماند و جامعه او باقی خواهد ماند بنابراین بیست ونه حکم ودستور صادر کرد از جمله ممنوعیت قطع تمام درختان سبز و کشتن کلیه حیوانات وپرندگان.

جنبش چیپکوآندولان (جنبش در آغوش گرفتن درختان)
در مارس1973میلادی در ایالت اوتارپرادش هندوستان اهالی یک منطقه زنجیری انسانی تشکیل دادند و درختان نشانی گذاشته شده را در آغوش گرفتند.تا نگذارند آنها را برای مصرف یک کارخانه تولید وسایل ورزشی قطع کنند.

جنبش آپیکو
در سپتامبر 1983میلادی در یالت کارناتاکا 163زن ومرد وکودک درختان را در آغوش گرفتند وچوب برها را به ترک منطقه واداشتند.

این سه مورد تاثیر هندوییسم بر حفاظت ازمحیطزیست و توسعه پایدار را در عمل نشان میدهندو حاکی از این واقعیت هستند که وقتی هنجار های غیر دینی وهشدارهای جوامع محیط زیست تاثیر خود را از دست می دهند می توان برای حفظ طبیعت به ساتیاگراهای جنگل(به معنی تاکید بر جستجوی حقیقت مربوط به حق درختان)به عنوان منابع فرهنگی ومذهبی متوسل شد.

منبع: باني مسعود-امير-پست مدرنيته ومعماري